अहिलेको गतिरोधलाई अन्त्य गरौ ।

युवा कम्युनिस्ट, अंक २, फाल्गुन २०६६
पेज नं. २
सम्पादकीय

संविधानसभाको चनाव अत्यन्त ऐतिहासिक र प्रसंशनीय तथा महत्वपूर्ण राजनीतिक परिवर्तनीय परिणाम ल्याउने गरी सम्पन्न भएको थियो । त्यो त्यतिवेला सफल भयो जतिवेला मुलुकमा कार्यरत मुलत सामान्य सुधार देशको लागि आवश्यक छ भन्ने शक्तिहरु र आमुल परिवर्तनको दिशामा देशको राजनीतिक आन्दोनलाई घनीभुत बनाएर लैजानु पर्छ भन्ने सवै पार्टीहरुको निम्नतम विन्दुमा सहकार्य गर्न आवश्यक छ भन्ने बुझाई र त्यो प्रकारको कार्यरुपमा जाने तत्परताको कारण संभव भएको थियो । तत्कालिन राजा ज्ञानेन्द्रले “कू” गरेपछि निरंकुशताको विरूद्ध संघर्ष उठान गर्ने सवालमा विद्यमान राजनीतिक सबै आन्दोलनकारी शक्तिहरु बीच सहकार्य र त्यहि प्रकारले एकअर्का बीच अस्तित्वको सम्मान गरिएको थियो । संविधानसभाको चुनावसम्म पनि सहकार्यको सौहार्दता कायम नै थियो । त्यसताका कस्को आकार कति हुने हो वा छ भन्ने कुराले सहकार्यमा जटिलता देखिएको थिएन । तर अहिले जो आकारले तुलनात्मक ठूला भएका कसैलाई दम्भ त कसैलाई हिनताबोधको सिर्जना भएको तथ्य राजनीतिक वातावरणमा प्रस्फुटित भएको देखिन्छ । यो प्रश्नले पनि शक्ति सन्तुलनलाई निश्चित समिकरणमा लैजाने पहलकदमीमा धेरै हदसम्म निर्णायक असर पु¥याएको कुरा दिनको घाम झै छर्लङ्गै छ । जसले कयौ जटिलताहरु सिर्जना गर्दै लगिरहेको छ । तर राजनीतिक पार्टीहरुका यो प्रकारको गतिविधिले देशलाई निकास नदिने कुरा निश्चित छ । अहिलेको परिस्थितिमा सबै जिम्मेवार पार्टीहरु निम्नत्तम सहमतिमा जान आवश्यक छ । तर यसको मापदण्ड र आधार फेरी पनि संविधानसभाको चुनावको परिणाम र अग्रगमन नै सर्वमान्य र प्रस्थान विन्दु हुनुपर्छ र हुन आवश्यक छ ।

अहिलेको गतिरोध तुलनात्मक रुपमा साना पार्टीहरुको गठजोडले मात्र अन्त्य हुने संभावना छैन । यस्तो गठबन्धनले मात्र अहिलेको राजनीतिक संक्रमणतालाई डो¥याउने सामथ्र्य राख्दैन । यसको अर्थ सबभन्दा ठूलो पार्टीलाई यो प्रक्रियाबाट अलग राखेर अहिलेको राजनीतिक परिस्थितिलाई ठीक निकास दिन सकिदैन । त्यसो त माओवादी स्वयम् पनि सरकारमा रहनुपर्ने जीकिर गरिरहेको परिस्थितिमा उनीहरुको उपस्थिति र अस्तित्वलाई सामान्य प्रजातान्त्रिक मुल्यमान्यता अनुसार सम्बोधित गर्नु÷गराउनु र हुनु नै अहिले देखिएको गतिरोधलाई अन्त्य गर्नु हो । सबैले देशको लागि त्याग गरौ । अहिलेको गतिरोधलाई समयमा नै अन्त्य गरौ ।